De laatste tijd word ik, te, vaak met mijn neus op de feiten gedrukt.
Het leven is niet mooi, zong Herman van Veen eens.
Steeds vaker moet ik aan dit liedje denken.
Aan die ene zin uit dit liedje.
Laten we even stil staan bij iedereen die het moeilijk heeft, gewoon heel even stil staan.

Wat, voor mij, wel goed is om te merken dat ik in deze tijd me niet weer helemaal vol stop met eten.
Dat ik niet een rol koekjes opeet, geen zak chips leeg eet…..
Merk wel dat ik het er moeilijker mee heb, dat ik makkelijker toch een snoepje pak.
Zoetigheid om te troosten. Wel is het dus zo dat ik er maar eentje pak.
En dat heb ik toch al gewonnen! Ben trots op mezelf!
Vanaf morgen weer helemaal terug naar het eten uit de schijf van vijf!