Nee geen griepje, zeg maar gewoon griep!
Vorige week riep ik nog dat of de griep moest doorzetten of me niet meer lastig moest vallen met een beetje hoofdpijn, een beetje spierpijn en een beetje keelpijn.
En nee deze spierpijn kwam en komt niet door het sporten, deze spierpijn voelt echt anders.
Maandag had ik zo’n spierpijn onder in mijn rug dat het wel weeën leken.
Nou ik heb het geweten de griep ik binnen gevlogen of ik kan beter zeggen zijn begin heeft ie aangekondigd door eruit te vliegen. Nooit geweten dat er zoveel uit een lichaam kan komen.

Twee dagen heb ik “gezellig” met de oudste op de bank gelegen, af en toe zwaaien naar elkaar en een flauwe opmerking naar elkaar maken is het enige dat we deden en konden.
Nu is ze weg, ze is weer naar haar moeder en is het huis leeg! (pinkt een traantje weg)
Ik vind het toch raar dat als ik ziek ben en behoorlijke koorts heb, zoals nu, ik dan ze ontzettend emotioneel ben.
Janken als de oudste weg is, janken als ik beneden kom en er staat weer afval op het aanrecht, janken als ik al die was zie, janken om het janken……….
En janken om het feit dat ‘onze’ koningin het stokje doorgeeft, niet omdat ze het stokje doorgeeft maar om het feit dat mama dit niet meer mee maakt. Och wat hield zij van ons koningshuis…….
(ik ga een tissue pakken en janken……..)