Allemaal super bedankt voor de reacties en voor het lezen van mijn blog.
Met deze steun moet het me toch zeker lukken.

Gisteravond kreeg ik de vraag waar ik de foto op mijn site vandaan heb.
Misschien wel leuk om te vertellen, het is geen spectaculair verhaal maar toch leuk om te weten.
Een tijdje geleden had ik een bui van heimwee, heimwee naar vroeger.
Naar de tijd dat alles nog onbezonnen was, de tijd dat mijn moeder nog leefde, de tijd dat…….
Ik kreeg manlief zo ver om een weekend naar de camping te gaan, DE camping in Zeeland waar ik vroeger jaar in jaar uit met mijn ouders kwam.

In Oostburg naar winkeltjes toe waar we vroeger ook kwamen, ja er waren er nog een paar.
In dat ene winkeltje, waar mama veel dingen kocht, een paar leuke dingetjes gekocht te nagedachtenis aan haar.
Het enige dat echt anders was, was dat Oostburg vroeger toch echt groter was. Hmmm of was ik kleiner?! 😉

Manlief en ik liepen daar op straat toen we twee mannen bezig zagen de blauwe strepen opnieuw blauw te maken.
Twee mannen die geen boe of bah tegen elkaar zeiden, mannen met een peuk in de mondhoek, mannen die je kon horen denken, is het al pauze.
Wij lopen langs hen heen en kijken elkaar aan hetzelfde denkend.
Zien we allebei het half blauwe blad op straat, geniaal vinden wij. Dit is kunst!
De mannen kijken ons aan, en weer hoor je ze denken, die lui zijn gek zich een beetje opwinden over een blauw blad. En gaan rustig verder.
Snel een foto gemaakt en nog lachend verder gelopen. Volgens mij was dit een knipoog van mijn moeder.

Dit is het verhaal achter een bijzondere foto.