En daar zit ik dan, eindelijk mijn eerste blog.
In mijn hoofd zitten zoveel woorden, zinnen en gedachten dat ik bijna niet weet hoe te beginnen.
Adem in en adem uit………. Paola, begin bij het begin.

Enkele maanden geleden liep ik naar school om mijn dochter uit school te halen, ik kreeg toen pijn op mijn borst. Naar de dokter en naar het ziekenhuis. Daar lig ik dan uren lang aan de monitor, de bedden naast mij wisselden vaak van patiënt maar ik moest blijven.
Uren later mocht ik ook naar huis. De klachten waren van dien aard dat ik het goed in de gaten moest houden.

Als je daar zo ligt ga je na denken, wat als het iets ernstigs is, wat als ik de kinderen niet zie opgroeien…….. De meest heftige gedachten komen voorbij.
Thuis bedacht ik me, er moet iets gebeuren als ik zo door blijf gaan word ik niet oud!

Na lang nadenken was ik eruit, nu nog overleggen met manlief. “Als dit is wat jij wil, sta ik achter je” zei hij.
Alles in gang gezet, eerst naar de dokter, naar een voorlichtingsochtend en op naar een intake.

Stap 1, 2 en 3 gezet voor een maagverkleining!

Stap 1 en 2 gingen prima, zonder tegenslag.
Stap 3, de intake. Vol spanning, samen met lieve vriendin, ging ik op pad.
Met drie andere volslanke dames, die ook kwamen voor de intake, was het al snel erg gezellig. Zo gezellig dat we samen dit pad willen bewandelen. Samen de intake, samen het voortraject, samen de operatie en samen het na traject, grootse plannen hadden we al samen. We hoefden alleen maar goed gekeurd worden.
Eerst naar de diëtiste, nou dat was een hele ervaring, conclusie van haar was dat ik nog niet genoeg afvalpogingen had gedaan, ik moet eerst van haar een half jaar naar een diëtiste toe.
Daarna naar de bewegingsdeskundige, fietstest van 6 minuten gedaan met twee vingers in mijn neus. Kon zelfs nog gewoon kletsen met die man. Conclusie, heeft hij toen niet gegeven.
Volgende was de psych, leuke vrouw, leuk gesprek. Conclusie van haar, spontane vrouw die weloverwogen deze beslissing genomen heeft.
Als laatste een arts, het eerste dat ze zei was dat ze het met de diëtiste eens was. Voor de vorm heeft ze nog een lichamelijk onderzoek gedaan. Ik mocht me weer aankleden. Zegt ze ineens “O, ik moet ook je borsten nog onderzoeken” Ik probeerde het nog gezellig te maken door te zeggen “Ja, die vergeet je ook zo. Die zie je over het hoofd” Ze kon er niet echt om lachen. Ik kreeg geen conclusie.
Na mailadressen uitgewisseld te hebben, onder het mom we gaan carpoolen samen, ben ik met gemengde gevoelens naar huis gegaan. Nu 4 tot 6 weken wachten op de uitslag.

Toen het verlossende telefoontje, “Mevrouw we kunnen u nu niet opereren. Eerst moet u een half jaar naar een diëtiste of een ander programma volgen en tevens een bewegingsprogramma. Dit om spiermassa op te bouwen.” Fijn dan, heb je de stap gezet mag je niet!
Uitslag van ons vier was twee twee, twee wel door twee niet.
Lang ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten, kop op. Een voordeel we gaan voor het eerst naar Italië op vakantie, nu kan ik daar lekker gewoon eten. Zoals iemand al zei, “dan neem je een halve pizza en een salade” nou daar ga ik voor.

Gisteren samen, met de tweede die niet door mag, plan van aanpak gemaakt van hoe nu verder.
Zo fijn om dit samen te doen, we willen samen dit pad verder bewandelen toto aan de operatie. Niet de operatie zelf, want lachen doet teveel pijn na de operatie. 😉
We hebben ons opgegeven bij Vierstroom, voor het programma Over-Gewicht en Afvallen. En voor het bewegings programma bij Fitforum. 2013 wordt ons jaar!

In dit blog laat ik jullie meelezen met Mijn nieuwe begin…….. Veel plezier!